Marcel Dassen Coachen

'De kracht van authenticiteit'

De kunst van het vergeven

| Geen reacties

De kunst van het vergeven

Wraak nemen is een gifbeker drinken in de overtuiging dat de ander gaat lijden. Wie kent het niet dat je boos wordt en die ander een lesje wilt leren? Of na een negatieve ervaring met iemand, heb je het helemaal gehad met deze persoon. Gekwetstheid blijkt in de laatste gesprekken met de cliënten van mij, erg actueel te zijn. Hoe pakken we dit aan?

Foto Nathan

Op de eerste plaats is niets menselijks mij vreemd. Natuurlijk word ik ook boos en kun je mij kwetsen. Boosheid ontstaat als de ander iets bedreigt wat voor jou belangrijk is. Als je gekwetst wordt dan word je ook boos, maar zit er een vertraging tussen. Een mooi herkenbare metafoor is een kind dat gevallen is en pas huilt als het ontdekt dat er bloed verschijnt uit de schaafwond. Het lijkt alsof het kind eerst moet bekomen van de schrik en zich dan pas realiseert dat het pijn doet.

Bij gekwetstheid gebeurt iets vergelijkbaars. We horen iets dat ons raakt en pijn doet. “Wat krijgen we nou?”, of “Wat zegt hij nou?” Je wordt geraakt door de woorden of het gedrag van de ander en het doet pijn. Alleen neem je niet de tijd om te kijken wat er nu is geraakt of waar de pijn vandaan komt. Je laat het even ‘inwerken’ of tot je ‘doordringen’ en dan zegt de één iets boos terug of de ander loopt boos weg. Je reageert dan vanuit jouw emoties. Je gaat ‘vechten’ of ‘vluchten’. In het iBook Filosofie VIS-model ga ik hier dieper op in.

Je kunt in je leven een keer zo gekwetst raken dat het een pijnplek is geworden. Een gevoeligheid waardoor je heftiger reageert op iets dan een ander zou reageren. Je voelt je sneller afgewezen, gepasseerd, respectloos behandeld of niet serieus genomen dan de ander. Dit is een belangrijk punt! Je voelt bijvoorbeeld de pijn van afgewezen of respectloos behandeld worden, maar was dit de intentie van de ander om JOU af te wijzen of respectloos te behandelen? Die ander is zich namelijk niet bewust dat hij of zij een pijnplek raakt.

Zo’n pijnplek heeft duidelijke invloed op jouw waarnemingen. Hoe jij naar jouw omgeving en anderen kijkt. Er vindt een vervorming plaats in jouw werkelijkheid en hoe groter die vervorming is, hoe groter de afstand wordt tot de realiteit. In de realiteit gaat het om wat er feitelijk is gebeurd en staat los van alle emoties die ontstaan als gevolg van die feiten. Als iemand tegen jou zegt “Je bent een ‘klootzak'”, dan ontdek je al snel dat de feitelijke overeenkomsten met dit lichaamsdeel nihil zijn. Je hoeft ook geen communicatiecursus te volgen dat de ander dit zegt om jou bewust te kwetsen.

Als de juffrouw achter het loket zegt “We hebben nu pauze” reageren sommigen met een hoofd dat rood aanloopt en waar de stoom uit de oren komt en de ander netjes vraagt “Hoe laat is de pauze voorbij?” Reken er maar op dat als de emoties hoog oplopen er een pijnplek is geraakt.

Meestal is een pijnplek door iemand anders, vaak door iemand die dicht bij je stond, veroorzaakt. Bij een pijnplek was er onvoldoende aandacht om het veroorzaakte verdriet te verwerken. Ze kunnen de volgende stadia doorlopen zijn: gekwetstheid – verdriet – boosheid – bitterheid – sarcasme – cynisme. Cynisme is een vorm van opgedroogd verdriet. Als je blijft doorvragen waarom iemand zo cynisch reageert, komt er een moment dat je zijn onverwerkte verdriet raakt en deze persoon emotioneel wordt.

Bij een aantal cliënten blijkt nog veel boosheid te zitten richting de persoon die deze pijnplek heeft veroorzaakt. Ze kunnen hem of haar maar moeilijk vergeven. Ze hebben de gifbeker tot de laatste druppel leeggedronken en elke druppel doet pijn. De ander vergeven is je ‘ziel’ reinigen van dit vergif.

Vergeven is niet goedkeuren wat de ander heeft gedaan of goedkeuren dat je het zelf zo ver hebt laten komen. Vergeven is zonder veroordeling te kunnen kijken naar de ander en naar jezelf. Dit is een enorme uitdaging en als je dit lukt dan ontdek je meer in deze persoon dan zijn gedrag. Het gedrag van de veroorzaker valt niet goed te praten, maar misschien ontdek je de onmacht van de ander die hem tot dit gedrag dreef. Misschien ontstaat er dan bij jou mededogen en zelfs liefde voor die ander.

Wat doe jij? Drink je elke keer de gifbeker leeg of ga je op zoek naar wat jij nodig hebt om jouw pijnplek te helen? Loslaten is toegeven aan het verlangen om te willen ontwikkelen 😉

Geef een reactie

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.